De Wandeldinnetjes. Ruim twee jaar geleden vroegen twee dames mij, die ik als moeders van school kende, of ik zin had om één keer per week met hun te wandelen.
Ze wilden in de periode tussen het einde van het volleybalseizoen in april, en het begin van het nieuwe seizoen in september gaan wandelen om toch in beweging te blijven.
Ik vond het een goed idee, kwam ik eindelijk ook eens toe aan beweging en het feit dat het heerlijk in de buitenlucht zou zijn beviel me erg. Het was tenslotte voorjaar en de zomer lag in het verschiet.
We spraken af om op de maandagavond, de volleybalavond, te gaan wandelen. Eén van de dames kent Workum en de omgeving heel goed. Ze leidde ons over de meest fantastische paden en routes. Het was heerlijk, ik genoot enorm van de frisse buitenlucht, beweging en de prachtige omgeving van Workum. Onze eerste tochten waren iets van 5 à 6 kilometer en breidden al snel uit naar 8 kilometer.
Het was tijdens deze eerste tochten dat we bedachten dat we een doel konden stellen, een lange wandeltocht. Wat dacht je van de Elfstedenwandeltocht, één etappe ervan, ruim 45 km… En dat deden we! We trainden vanaf dat moment voor die tocht der tochten. We waren enthousiast over ons idee en vertelden er over. Dat resulteerde erin dat er al gauw nog twee dames bij aansloten en daarna nog één. De Wandeldinnetjes werd geboren. Een appgroepje om wandelafspraakjes makkelijk te kunnen maken.
Met z’n zessen trainden we wekelijks en de tochten werden langzaam langer. Tijdens het wandelen praatten we heel wat af. We kregen een band met elkaar, we deelden lief en leed. Moeilijkheden in de opvoeding van kinderen, huwelijksproblemen, ziekte, verdriet en verlies hebben we gedeeld. Maar ook gezelligheid, feestjes, etentjes, avondjes uit en wijntjes hebben we samen meegemaakt. De Wandeldinnetjes kreeg een heel andere dimensie. We waren echte vriendinnen geworden.Samen hebben we verschillende mooie wandeltochten gemaakt en mooie medailles verdient. In de aanloop naar de Elfstedenwandeltocht hebben we meerdere tochten gelopen van 20 en 25 km, naast ons wekelijkse rondje van tussen de 8 en 15 kilometer.
Toen de Elfstedenwandeltocht voorbij was, moesten we onszelf een nieuw doel stellen. Eén van ons had de laatste Slachtemarathon gewandeld en omdat die tocht maar eens in de vier jaar is, was het precies het jaar na de Elfstedenwandeltocht weer zover. Dat was dus onze volgende uitdaging.
En ook deze keer sloten er weer drie aan bij de groep, en ook deze drie dames werden weer echt vriendinnen. Omdat de groep inmiddels uit maarliefst negen dames bestaat was het moeilijk om een moment te plannen waarop alle negen dames konden wandelen. Het wekelijkse rondje viel uiteen in kleinere groepjes die met elkaar trainden, ook wisselend met verschillende dames onderling. We maakten een lijst met lange wandeltochten die we met z’n allen zouden doen, elke maand één.
En ook nu deelden we lief en leed met elkaar, zowel tijdens de wandelingen als via de app en reallife. Gaandeweg moesten drie dames afhaken in de trainingen en in de deelname aan de Slachte.


Op naar het volgende avontuur: Een nachtelijke hike van survivalachtige aard, van 25 kilometer. De WAMPEX, dit najaar nog!
Groetjes, Erica
Zie ook de instagram van Erica: @ericavdam
Zo is het helemaal!!
LikeLiked by 1 persoon
Mooi dat het zo ontstaan is hè! Ben ook heel blij met de dinnetjes 😊
LikeLiked by 1 persoon